Podstawa wypowiedzenia pilna własna potrzeba
**Pilna własna potrzeba** to prawna podstawa, na której wynajmujący może wypowiedzieć umowę najmu lokalu mieszkalnego, jeśli sam chce w nim zamieszkać. Ta regulacja ma na celu ochronę wynajmujących, którzy potrzebują własnej nieruchomości, ale wiążą się z nią surowe warunki. Jako najemca możesz wnieść odwołanie, jeśli warunki nie zostały spełnione. W tym artykule wyjaśniamy, jak działa ta podstawa wypowiedzenia, jakie masz prawa i obowiązki oraz co możesz zrobić, jeśli twój wynajmujący wypowiada ci lokal na tej podstawie.
Czym jest pilna własna potrzeba?
Pilna własna potrzeba to prawna podstawa dla wynajmującego do wypowiedzenia umowy najmu na czas nieokreślony. Ta regulacja jest zapisana w **Ustawie o najmie z 2024 r.** (dawniej Ustawa o najmie z 2015 r.) i dotyczy sytuacji, w których wynajmujący sam potrzebuje lokalu. Przykłady:
- Wynajmujący, który się rozwodzi i potrzebuje lokalu dla swoich dzieci.
- Starszy wynajmujący, który nie może już mieszkać w swoim obecnym lokalu i potrzebuje mniejszego, dostępnego lokalu.
- Wynajmujący, który chce sprzedać swój lokal i sam gdzieś indziej zamieszkać, ale najpierw potrzebuje lokalu na okres przejściowy.
Ważne jest, aby wynajmujący miał pilną własną potrzebę korzystania z lokalu. Oznacza to, że nie ma rozsądnej alternatywnej nieruchomości, którą wynajmujący mógłby zająć. Ponadto wynajmujący musi udowodnić, że rzeczywiście ma zamiar sam zamieszkać w lokalu.
Podstawa prawna
Regulacja dotycząca pilnej własnej potrzeby jest zapisana w artykule 7:293 Kodeksu Cywilnego (BW). Ten artykuł stanowi, że wynajmujący może wypowiedzieć lokal, jeśli:
- Wynajmujący sam chce zamieszkać w lokalu.
- Wynajmujący nie może znaleźć innej rozsądnej nieruchomości spełniającej jego potrzeby.
- Wynajmujący może wykazać pilną własną potrzebę korzystania z lokalu.
Ponadto obowiązują specyficzne zasady dotyczące terminu wypowiedzenia i procedury, której musi przestrzegać wynajmujący. Wynajmujący musi dokonać wypowiedzenia na piśmie i przedłożyć określone dokumenty, takie jak oświadczenie o pilnej własnej potrzebie oraz ewentualnie dowód braku alternatywnych nieruchomości.
Kiedy wynajmujący może wypowiedzieć twój lokal?
Nie każda sytuacja, w której wynajmujący potrzebuje własnej nieruchomości, kwalifikuje się jako pilna własna potrzeba. Wynajmujący musi spełnić szereg warunków:
1. Wynajmujący ma rozsądną potrzebę lokalu
Wynajmujący musi udowodnić, że rzeczywiście potrzebuje lokalu. Może to być np. w przypadku:
- Wynajmujący musi opuścić swój obecny lokal z powodu rozwodu lub innej sytuacji osobistej.
- Wynajmujący nie jest już w stanie utrzymywać swojego obecnego lokalu (np. z powodów zdrowotnych).
- Wynajmujący tymczasowo potrzebuje lokalu jako mieszkania przejściowego przy przeprowadzce.
2. Nie ma rozsądnej alternatywnej nieruchomości
Wynajmujący musi udowodnić, że nie ma innej rozsądnej nieruchomości spełniającej jego potrzeby. Może to być np. w przypadku:
- Wynajmujący potrzebuje lokalu z określonym wyposażeniem (np. dostępnego dla wózka inwalidzkiego).
- Wynajmujący musi mieszkać w określonej dzielnicy z powodu pracy lub więzi rodzinnych.
- Wynajmujący nie może znaleźć innej nieruchomości w swoim budżecie.
Sąd ocenia, czy wynajmujący wystarczająco szukał alternatyw. Dlatego ważne jest, aby wynajmujący mógł wykazać, że próbował znaleźć inną nieruchomość.
3. Wynajmujący ma pilną własną potrzebę
Wynajmujący musi mieć pilną własną potrzebę korzystania z lokalu. Oznacza to, że wynajmujący nie może czekać na inną nieruchomość. Na przykład:
- Wynajmujący już sprzedał swój obecny lokal i musi opuścić go w określonym terminie.
- Wynajmujący ma medyczną konieczność przeprowadzki (np. musi zająć miejsce w placówce opiekuńczej).
- Wynajmujący ma tymczasową sytuację, która nie może czekać, taką jak rozwód, w którym dzieci muszą pozostać w lokalu.
Procedura przy wypowiedzeniu z powodu pilnej własnej potrzeby
Jeśli wynajmujący wypowiada twój lokal na podstawie pilnej własnej potrzeby, musi podjąć szereg kroków. Ważne jest przestrzeganie tej procedury, w przeciwnym razie wypowiedzenie może być nieważne.