Historische verhogingen van de liberalisatiegrens in Tilburg
Van €600 (1990) naar €808 (2024): verhogingen verkleinen sociale huur in Tilburg. Politiek gemotiveerd door lokale woningnood. Overgangsrecht beschermt zittende huurders. (28 woorden)
AA
Arslan AdvocatenJuridische Redactie
2 min leestijd
De huurprijs liberalisatiegrens is sinds 1990 meerdere keren aangepast om de sociale huursector in Tilburg te verkleinen. Begon bij €600 (1990), steeg naar €712,50 (2013), €752,33 (2021) en €808,06 (2024). Deze verhogingen, ingevoerd door kabinetten als Rutte-II en III, reageren op woningnood en druk op Tilburgse corporaties zoals WonenBreeveld en Sint Joseph. Doel: meer middenhuur creëren in wijken als Oud-Zuid en Het Zand, en corporaties ontlasten voor lage inkomens. Politiek debat in Tilburg woedt over gentrificatie; critici vrezen verdrijving van middeninkomens uit de stad door stijgende huren rond de Spoorzone. Wettelijk vastgelegd in de Woningwet en jaarlijks geïndexeerd met inflatie plus correctiefactor. Tussen 2015-2020 bleef de grens stabiel op €711, maar de Wet Betaalbare Huur (2021) bracht forse stijging. Gevolg: circa 8% van de huurwoningen in Tilburg liberaliseerde, vooral in groeigebieden als Reeshof en Kralingen. Huurders met langlopende contracten uit 'voor-liberalisatie'-tijd behouden soms oude regels via overgangsrecht, zoals bevestigd door de regionale Huurcommissie. Verhuurders moeten bij nieuwe contracten de grens respecteren, met strengere handhaving door de gemeente Tilburg. Toekomstig: mogelijke verdere verhoging in 2025 door stikstof- en klimaatbeleid, wat extra druk zet op de Piushaven-ontwikkelingen. Bronnen: Staatscourant, Huurcommissie-rapporten en Tilburgse Woningmarktmonitor bieden gedetailleerde tabellen. Dit inzicht helpt bij strategische huurprijsbepaling in de regio. (218 woorden)